Van Vleuten wint Giro Rosa, maar ‘de alien’ is toch een mens

Dit jaar is door de wielerwereld veel aandacht besteed aan Eddy Merckx, die 50 jaar geleden zijn eerste Tour de France won. ‘De kannibaal’ wordt door velen, en niet alleen Belgen, beschouwd als de beste wielrenner aller tijden. Merckx verpulverde in de Tour van 1969 zijn concurrentie, reed ze op vele minuten. Zijn geest leek in de 30ste editie van de Ronde van Italië voor vrouwen te zijn neergestreken in het lichaam van Annemiek van Vleuten. De 36-jarige renster van Mitchelton-Scott deelde op twee achtereenvolgende dagen mokerslagen uit. Uiteindelijk bedroeg haar voorsprong zondag in het eindklassement van de Giro Rosa 3.45 minuten op de nummer twee, landgenote Anna van der Breggen die in het slotweekend even haar tanden liet zien. Maar van een serieus gevecht tussen de twee die vooraf tot de favorieten waren uitgeroepen, kwam het nooit.Marianne Vos, drievoudig winnares van de Giro Rosa, liep in totaal ruim 17 minuten averij op, al zal zij aanvoeren niet meer voor het klassement te gaan maar voor ritzeges. Geen slechte keuze, getuige de viermaal dat ze de hoogste trede van het podium mocht betreden. Floortje Mackaij uit Woerden, een gewaardeerde kracht van Team Sunweb, moest dik een half uur (39.34 minuten) prijsgeven. MerckxiaansInderdaad, Merckxiaanse tijdsverschillen die bij de mannen de laatste jaren nooit meer zijn voorgekomen. Het vrouwenwielrennen staat deels nog in de kinderschoenen, al ontwikkelt het zich mondiaal in een rap tempo. Maar van vorstelijke miljoenensalarissen is nog geen sprake, wel ontvangt een handvol toppers een nulletje minder, maar het gros moet het nog steeds stellen met een karige vergoeding. Terwijl juist de vrouwen met hun onbevangenheid veel vaker voor spektakel zorgen.Van Vleuten, die zonder twijfel tot die handvol behoort, is met haar aanpak en toewijding een buitenbeentje. Zij traint met mannen en deinst er niet voor terug zichzelf een ijzeren regime op te leggen. De gruwelijke val  in de wegwedstrijd van de Olympische Spelen in Rio, waar ze als een zielig hoopje in de berm lag, lijkt haar vleugels te hebben gegeven. Tweemaal werd ze nadien wereldkampioen tijdrijden, twee keer won ze nu dus ook de Giro Rosa, de belangrijkste etappekoers van het jaar. Ze eindigde als eerste in tal van klassiekers, versloeg vorig jaar na een zinderend gevecht in de Franse Alpen aartsrivaal Van der Breggen in La Course. Een wedstrijd die dit jaar door de (wielrenvrouw-onvriendelijke) Franse organisatie gedegradeerd is tot een veredeld criterium.Bij een val op het WK brak Van Vleuten vorig jaar september haar knie. Ze fietste nog bijna 100 kilometer door tot ze de finish bereikte en in een rolstoel moest worden weggevoerd. Om in  maart dit jaar vriend en vijand – en ook zichzelf – te verbazen in de Strade Bianche, een loodzware eendagswedstrijd over onverharde stroken en gravelpaden. Geen vrouw die in haar wiel kon blijven. De koningin is terugHet is de kracht van Annemiek van Vleuten dat ze een zwaar parcours bijna jubelend te lijf gaat. Wanneer de concurrentie op apegapen ligt, schakelt zij nog een tandje bij. Zo reed ze in de voorbije Giro Rosa op de flanken van de Passo Torri di Fraele - die in de plaats was gekomen van de Gavia - gewoon weg van haar tegenstanders. ‘La regina è tornata,’ schreef de roemruchte Italiaanse krant La Gazzetta dello Sport die aan de wieg heeft gestaan van de Giro: de koningin is terug.Een dag later volgde een klimtijdrit. Niemand die het lukte in haar buurt te finishen. Bijna een minuut winnen op een stukkie van maar 12 kilometer, ze zei het niet zo letterlijk, dat was best wel ok, ja. Haar brede lach sprak boekdelen.Maar zaterdag bleek ‘de alien’ dan toch menselijke trekjes te vertonen. De vrouwen kregen de Altopiano del Montasio voor hun kiezen, een klim van liefst 16 kilometer met een stukje van 20 procent. Wie anders dan de geboren Utrechtse, kind van een Cothense moeder en een Utrechtse vader, dartelde over het asfalt op het moment dat het omhoog ging. Maar vlak voor de top gebeurde wat niemand voor mogelijk had gehouden. Niemand, behalve Van der Breggen. Ze achterhaalde Van Vleuten en boekte revanche voor de pijnlijke nederlagen enkele dagen eerder. Slechts 17 seconden bedroeg het gaatje, maar de voldoening was niet in tijd uit te drukken.Het deerde Annemiek van Vleuten nauwelijks. Zondag werd ze in Udine gehuldigd als winnares van de Giro Rosa. Opnieuw winnares.