‘Worstelen is natuurlijk de mooiste sport ter wereld’

Beiden hebben zelf ook jarenlang geworsteld. En zoals dat vaak in families gaat, het ging in beider geval ook op voor een of meerdere kinderen. En weer zijn ze het roerend eens. Het is als papa’s  best moeilijk en lastig om aan de rand van de mat te kijken hoe je kind wordt aangevallen. ‘Dat wil je niet, je moet je eigen emoties in bedwang houden en later ook geen ruzie met je kind maken’.De keuze om lid te worden van De Halter en niet van die andere Utrechtse club Olympia had diverse redenen. Een verhuizing, of door het gebrek aan jeugd of aan niveau voor hun talentvolle kinderen bepaalde de keus voor De Halter. Spijt daarover hebben ze geen van beiden. Integendeel, ze zijn steevast vier tot vijf avonden in de weer bij de club aan het Heycopplein, waar er getraind en geworsteld wordt in dat prachtige oude karakteristieke gebouw dat vroeger deel uitmaakte van het ‘de Oude Veiling’. Nu maakt de Halter, 120 leden, deel uit van een nieuwe woonwijk waarin de club graag een steentje bijdraagt aan de leefomgeving en natuurlijk ook hoopt op nieuwe aanwas.Slinkers is binnen De Halter de man van de allerjongsten. ‘Ik vind dat simpelweg het aller-leukste. Ik doe dit als vrijwilliger en bovendien werk ik ook in de sport. Als combinatiefunctionaris in IJsselstein waar ik op basisscholen worstelen geef. Daarnaast ben ik eigenaar van de speeltuin Abstede waar we niet alleen spelen, maar ook workshops en clinics verzorgen gericht op sport en spel.’Als vader begeleidde hij eerst zijn dochter die voetbalde bij Sterrenwijk. Aansluitend waren zijn zonen Bredi en Michon aan de beurt die tot zijn grote vreugde kozen voor worstelen. ‘Dat is de allereerste les voor ouders. Je moet kinderen de sport laten doen die bij ze past en niet dat wat jij leuk vindt. Dat werkt voor geen meter.’Rieder is de man van de wat oudere jeugd. ‘Ik heb dat geduld van Terry met die kleintjes niet, maar vind het wel prachtig om te zien. Maar ik ben beter met de wat oudere kinderen. Ook ik ben hier de hele week te vinden. Naast het geven van training ben ik hier ook een soort klusjesman, want er is in zo’n oud gebouw altijd wel wat.’ Richard Rieder ziet zowel zijn zoon Thyrone als zijn dochter Naomi wekelijks worstelen. InternationaalDe twee oudsten zonen, Bredi (13) en Thyrone (13), zijn inmiddels internationaal bezig. Bredi Slinkers heeft zelfs sinds kort een contract bij een Duitse club op zak en is daarmee de jongste worstelaar die dit bereikte. Een andere grote trots van de club is Tyrone Sterkenburg die dit jaar als derde eindigde op het EK voor kadetten.‘Als ouders moet je helemaal achter de sport van je kinderen staan, want het kost echt heel veel tijd. En dat heeft alles te maken met het feit dat de worstelsport in Nederland maar heel klein is. We moeten voor een beetje competitie altijd naar het buitenland, waarbij Duitsland voor ons heel dichtbij is’, vertelt Rieder.Moeiteloos vult Slinkers aan: ‘Er wordt dus geworsteld in Utrecht, dat sinds kort in Overvecht een derde club rijker is. Dan zijn er clubs in Landgraaf, Almere, Rotterdam, Dordrecht, Amsterdam en Baarn, waarvan de laatste twee geen jeugd hebben. Met andere woorden, er is geen competitie hier in Nederland dus moeten we wel met onze betere worstelaars naar het buitenland. Niet alleen voor toernooien en trainingskampen, maar ook voor competitie. En dat doen we dan ook, wij rijden heel wat kilometers per jaar.’Buiten hun trainingsuren en het begeleiden van hun kinderen zijn ze dan ook allebei zeer betrokken bij de ontwikkeling van de sport in Nederland. Want mogelijkheden zijn er nog zat.‘Binnen de sport mix materiaal arts (MMA), razend populair onder de huidige jeugd, zit ook een onderdeel worstelen. En daarvoor komen er hier best wel veel trainen.’Trots vertellen de heren dat zowel de Utrechtse wereldkampioen Germaine de Randamie en het Amerikaans icoon Veronica Macedo regelmatig hun worstelvereniging bezochten voor een trainingspartij.Ook de gemeente Utrecht heeft onlangs een steentje bijgedragen. Jarenlang worstelde de club met het onderdak brengen van deelnemers van het zo bijzondere internationale Paastoernooi in De Galgenwaard, dat dit jaar zijn 47^e editie kende. Hieraan doen maar liefst meer dan 700 deelnemers van 6 tot 23 jaar mee, afkomstig uit 24 landen. ‘Niet iedereen kan dan zomaar een hotel betalen, dus we slapen ook in sporthallen, tenten, jeugdherbergen enzo. Nu mogen we eindelijk ook een stuk in de Galgenwaard gebruiken. Natuurlijk is dat slapen dan weer wel gebonden aan allerlei regels zodat het super veilig is, maar wij zijn er ontzettend mee geholpen’, aldus Slinkers.